“Сихер ак-карага бүленми”

- Бозым, багучылык - барысы да сихер эше дип атала. Сихер ак-карага бүленми. Алар - бөтенесе дә зур гөнаһ. Кайбер кешеләр: "Бозым, сихергә ышанмыйм", - ди. Бу - шулай ук имансызлык, чөнки дин аларның барлыгын хәбәр итә. Мөхәммәд (с.г.в.) сихергә дучар була. Ул: "Госелем юк", - дип туктаусыз уйлап йөри башлый һәм гел госел алып торырга мәҗбүр була. Бик газаплана. Шуннан Аллаһтан: "Ни өчен минем белән шундый сәер хәл күзәтелә?" - дип сорый. Аллаһы Тәгалә аңа хәбәр сала: "Сине бозганнар, чәчләреңне кулланганнар". Аларның бер коеда яшерелгәнен дә әйтә. Пәйгамбәребез (с.г.в.) бу коены таба, сүрә-аятьләр, догалар укып, аны күмә. Шуннан хәле әйбәтләнә. Шулай булгач, сихергә ышанабыз, ә менә сихерче, багучының сүзенә - юк.

Сихергә ышанмаган кеше үзе үк бозымга тап булырга мөмкин. Дошманны күрмәсәң, юк дип уйласаң, бу - аның өчен кулай ысул. Ул теләсә нәрсә эшли ала, чөнки син аннан ниндидер начарлык көтмисең.