Тальян моңы телә йөрәкне...

Мин авылымны, балачагымны, мәктәп елларын, ул чордагы әби-бабайларны сагынып яшим. Мәскәүдә гомер иткән, төзелештә эшләгән якын туганыбыз Габделҗәлил абыйның кунакка кайтып, түр башына килеп, ачык тәрәзә янына утырып тальян cузуы әле дә истә. Балачактан күңелгә сеңгән әлеге тальян моңнарын мәңге онытасым юк. Тальян гармун ул - татар халкының үткәне, бүгенгесе, бәгыре. Әмма киләчәге дип әйтә алмыйм. Анысы күңелендә моң йөрткән иҗади яшьләребез кулында. Балачагыма, милли тамырларыбызга кайтуым тикмәгә түгел. Бүген сүзем Югары Кибәхуҗа авылы мәдәният йорты каршында Фәнил Миннекәев җитәкчелегендә эшләп килүче тальянчылар ансамбле, аның да актив әгъзасы Равил ага Мәхмүтов турында. Бер караганда, быел җитмеш биш яшен тутырган Равил абый гап-гади җир кешесе. Ул башкалардан берни белән дә аерылып тормый. Гомерен тракторда эшләп үткәргән: чәчү чәчкән, җир сөргән. Әмма минем, аның бик сирәкләр генә ия булган гармунчы-тальянчы һөнәренә аерым тукталасым килә. Чөнки ул үзенең гомер юлдашы тальяны белән белән гаиләсенең, якыннарының һәм авылдашларының күңелен сафландырып, илһамландырып яшәгән. Тыйнаклыгы, затлылыгы белән үзенә хөрмәт уятучы бу ил агасы, кирәк булса, ансамбль белән теләсә-кайсы бәйрәмгә чыгып китә. Авылның тальянчылар ансамбле районда гына түгел, төрле конкурс-фестивальләрдә катнашып, республиканың башка төбәкләрендә дә чыгыш ясый. Ансамбльнең иҗаты тормышыбызга бизәк булып, яшәү рухы өстәп тора. һәм без моның өчен аларга әзме-күпме рәхмәтле дә әле.