Беркөнне урамда ничәдер ел бер парта артында утырган классташым Айкыяны очраттым. Әз генә дә үзгәрмәгән, элек ничек киенә белми иде, хәзер дә нәкъ шулай - өстендә чәчәкле юка ситсы күлмәк кенә. Карап торышка гади тоелса да, Айкыя эшне кызу тотты: "Әйдә, бер утырыйк әле", - дип, мине якындагы кафега өстери...